دهه 70 در بازار خودروی ایران، شاهد رژه پیکان، پژو 405 تازهوارد، رنو 21 و رنو 5 فرانسوی، میتسوبیشی گالانت، هوندا آکورد و تویوتا کرونای ژاپنی و همچنین مرسدسبنز 230 و بامو 518 بودیم. در چنین بازار پرترافیکی بود که ناگهان دوو سیلو اعلام وجود کرد. این خودرو در واقع ادامهدهنده مسیری بود که کرهایها از سال 1986 و با دوو لمانز (LeMans) آغاز کرده بودند. سیلو نیز در عصر طلایی کرمان خودرو برای ایرانیها معرفی شد. اولین سری این خودرو به صورت وارداتی عرضه شد. نسخههای ابتدایی با پیشرانه 1.5 لیتری کاربراتوری و نسخههای بعد از 1994 بهصورت انژکتوری تولید شدند.
دوو سیلو سالهاست که به تولید نمیرسد و کرمان موتور نیز در طی این سالها چند بار دستخوش تغییر و تحولات گسترده شده است. از این رو دسترسی به قطعات یدکی این خودرو برای مالکان آن دشوار است که این مورد یکی دیگر از معایب دوو سیلو به شمار میآید.
علاوه بر آن به دلیل عرضه محدود این خودرو به بازار، نمونههای فراوانی از این خودرو در بازار وجود ندارند و یافتن محل مطمئنی برای انجام تعمیرات دوو سیلو به راحتی امکان پذیر نخواهد بود. عدم دسترسی آسان به قطعات یدکی و خدمات فنی به خصوص در شهرهای کوچک، مشتریان بسیاری را از خرید این خودرو کره ای منصرف کرده است.
